Arrange To You (Tagalog)

Two months had already passed. After adjusting to this place, it was hell yet heaven. Maraming mga bagay na dapat na kailangang matutunan. I also enjoyed accompanying Wayde doing his paperworks that I just decided to find work today. The more I get to know him, the more I compared how big the differences between the both of us. But those differences also set me an example. He is independent, and while living alone, I encountered such trials and some frustrations. And the more I interact with him... the more I'm getting used by his company.

"Thank you po." I slightly bowed my head and handed my payment. Bumalik ako rito sa bayan dahil may iba pa pala akong hindi nabili. My eyes went through the busy street filled with those small stores. Matindi ang sikat ng araw pero hindi sila masyadong naapektuhan dahil natatakpan ng mga bulubundukin ang haring araw.

"Oh! Antonio! ayusin mo nga iyang banderilya at ang pangit tignan," sigaw ng isang ale sa asawa nito.

"Oo na misis ko. Ito naman, baka tataasan ang presyon mo niyan. Baka hindi na kita masayaw sa pyesta kung palaging mainit ang ulo mo," lambing ng asawa nito habang inaayos ang banderilya. "Tse! Tataas talaga ang presyon ko kapag hindi mo pa naayos 'yan."

The place was filled with the crowd. Tila may pinaghahandaan ang mga ito na isang kaganapan. Aside from those banderilla, there were also some other decors in the place.

Nakita ko si Mang Temyong habang nagtitinda ng mga kakanin nito. I waved at him.

"Oh ineng, magandang hapon sa'yo. Naparito ka ata sa bayan?"

"Good afternoon po," I greeted him. "May bibilhin lang sana ako rito. Bakit may mga banderilya sa paligid, Mang Temyong?" tanong ko.

Mukhang pinaghahandaan talaga nila ang paparating na event.

"Ahh iyan! Sa susunod na linggo na kasi ang piyesta rito sa Punto Sierra, hija," bumaling si Mang Temyong sa mga tao na naghahanda at napangiti.

"Dumalo ka, hija. Naalala ko pa naman noong kapanahunan ko, ako at ang aking asawa'y bida sa sayawang tuwing piyesta. Palagi siya ang inaaya ko kapag may mga okasyong ganito. Magpa-hanggang ngayon rin naman at kasama na ang aming mga anak." I looked up at Mang Temyong.

Those eyes really can't lie. It's just full of love and admiration for his wife. Napangiti ito habang binabalikan ang pangyayaring iyon kasama ang asawa niya. Gusto kong mapangiti dahil sa mga emosyong dumaan sa mga mata nito. "Susubukan ko po, Mang Temyong. Dito lang ho ba gaganapin sa bayan ang piyesta?" I curiously asked.

Bago ang mga ganitong kaganapan para sa'kin. The usual events that I mostly attended were related to my dad's business. Hindi ko rin nagugustuhan kapag uma-attend ako.

Seriously, the people there are mostly likely to brag about their wealth and status in life.

"Doon sa malaking damuhan, hija. Huwag kang mag-alala at alam naman ni Wayde kung nasaan iyon. Sigurado akong kayo ang magiging atraksyon sa gabi ng piyesta," puno ng galak na sabi niya. My eyes widened. "P-Po? bakit naman Mang Temyong?"

"Sa piyesta ay malalaman mo," nang lumingon ako sa kaniya ay ngumiti lang ito.

Mas lalo akong na-curious sa sinabi ni Mang Temyong. Nagpaalam na ako sa kaniya at bumili na ng kakailanganin.

All I could hear from the vendors is their excitement for the upcoming fiesta. May nabanggit sila na bago para sa'kin. I got excited with that thought of attending the fiesta too.

It must be so fun and enjoyable.

I was actually ready to go back home when my eyes caught something. It's a bakery and they are hiring!

Kaagad akong naglakad papabalik at pumunta sa bakery. When I peek, I saw an elderly woman putting the dough in a big oven. I knocked lightly to caught her atensyon.

Hindi naman nagtagal at lumingon ito sa'kin.

"Hello po." I greeted her and she immediately went to me.

"Ano hong sadya natin?"

I huffed a breathe and said, "Mag-aapply po ako ng trabaho?"

***

"Ano?!" I was startled back when Marissa and Laren almost bawled their eyes out. I just awkwardly smiled and nodded.

"Hija, sigurado kaba rito? Ah ehh, graduate ka at may magandang trabaho kapang mapapasukan. At tignan mo ang kamay mo oh, mukhang hindi pa dinadapuan ng langaw." Manang Isa holds my hands as if examining if there's calluses that can be seen.

Gulat na gulat sila sa sinabi kong graduate ako ng Bachelor of Business Administration. There's really no problem working at Manang Isa's bakery shop. I have a little knowledge about baking so there's really no problem with me doing it.

If you're loving the book, nel5s.org is where the adventure continues. Join us for the complete experience all for free. The next chapter is eagerly waiting for you!

"Ayos lang po talaga, Manang Isa. Pagbubutihin ko po talaga kung matatanggap ako sa trabaho."

Nakita ko ang pagkurot ni Melissa sa tagiliran ni Laren na parang excited na excited. Dumako ang tingin ko kay Manang Isa na halatang pinag-iisipan ang sinabi ko.

"Tanggapin mo na si Celestia, la! Para tres marias na kami dito, dimo alam na kami na pala ang pag-pyestahan kesa sa mga paninda mo," malakas na humalakhak si Marissa at pabirong tinampal si Manang.Upstodatee from Novel(D)ra/m/a.O(r)g

"Tse! Tumigil ka nga riyan Marissa! Kung meron 'mang pag-pyestahan ng mga kalalakihan ay si Celestia yun at hindi ikaw, tangi!" inirapan lang ni Marissa si Laren at humalukipkip.

Mukhang sanay na sanay na ang mga itong mag-inisan sa isa't isa. Kung si Melissa ang makulit ay si Laren naman ay may pagka-seryoso.

"Oh sige hija, papayag na ako na magtrabaho ka rito." I yelped with what Manang said. Nagkatinginan kaming tatlo nila Laren at napatili naman ang mga ito. They looked like a kid who was given a bunch of candies.

"T-Talaga po?" I stuttered. "I will do my best po talaga!" Sa sobrang tuwa ay nayakap ko si Manang. Malaki ang ngiti kong humiwalay sa kanya. I think I'm one of the luckiest people after running away from home.

It's just that, I already expected those bad things would come my way after running away. But what happened to me is like a reverse card shifting its position to where it's supposed to be. I'm beyond thankful to those people who helped me. Sobra.

People might say that this stubbornness will lead to the wrong path, but you wouldn't really know unless you're in that person's position.

"Nakikita ko namang pursigido ka at nandito naman ang aking mga apo para magtrabaho rito. Hindi ka naman maiinip rito." My lips formed an 'o' because of what Manang Isa said.

Maybe that's the reason why I can see some similarities from Marissa and Laren's faces. They are surely siblings based on their features.

"Ayan! Tres marias na tayo, huwag kang mag-alala at magaling naman ako magturo. Ako ata ang pinakamagaling na baker rito sa Punto Sierra. Nagtra-trabaho ng may pagmamahal, nagmamasa ng may pag-iingat at nagbebenta ng may ngiti! Bongga!" Marissa clapped her hands and proudly looked up.

"Welcome rito sa bakery, Celestia. Buti nalang ay nag-apply ka, nakulangan na kasi kami ng tao rito dahil nag-resign na si ate Gemma." It's Laren.

"Salamat rin sa pagtanggap niyo sa'kin," lumingon ako kay Manang. "Kelan po ako magsisimula, Manang Isa?"

"Sa Lunes kana magsisimula, hija. Sasabihin ko sa dalawa kung ano ang gagampanan mo rito sa bakery at ng makasimula kana sa trabaho mo."

Napatango-tango ako sa sinabi niya. Nag-usap rin kami tungkol sa ibang bagay ukol sa trabaho ko at pati na rin ang sweldo. It's not that much, but I could do savings little by little.

Maya't maya pa ay nagpaalam na rin si Manang Isa dahil may aasikasuhin pa siya. Nagkukumahog naman akong nilapitan nila Marissa.

If you're loving the book, nel5s.org is where the adventure continues. Join us for the complete experience all for free. The next chapter is eagerly waiting for you!

I flinched a bit when Marissa held my hands, "Girl! Ang sarap pisilin ng kamay mo at kulay gatas pa! Ano skin care mo sis?"

"Uhh, I don't really used skincare, only when I go to work." I don't really used skincare since hindi rin naman ako lumalabas.

Besides, I inherited my mom's fair skin. That's one of my assets I think?

"Oh pak! How to be you, Celestia! Gosh, kung ako ikaw, maghahanap na talaga ako gwapings na mga lalaki." Marissa giggled as if dreaming to really have his ideal guy. Tinampal naman ito ni Laren sa balikat, "huwag mo dalhin ang kalandian mo rito at baka malasin tayo."

"Ito naman, nagjojoke lang naman ako eh," kamot nito sa ulo at humarap sa'kin. "Saan ka nga pala nakatira?"

Oh, right. I haven't told them about it. Speaking of home, it's almost time for dinner and I don't know what meal would I cook. Maghahanap nalang siguro ako ng maluluto sa bahay.

"I don't know what the place is called, but I'm currently staying at someone's place. I need to ride a motorcycle just to get in here," pagkwe-kwento ko pa sa kanila.

Laren sat at the chair beside me and folded her arms.

"Bagong salta kalang rito, Celestia? Umuukupa ka ba sa pamilya mo?" umiling ako.

"Not really, pero mabait naman yung may-ari ng inuupahan ko."

Melissa looked amused," talaga? wow namaaan. Alam mo ba, may pa-upahan rin rito at yung may ari bes! ang gwapings talaga at namumutok yung mga pandesal!"

"Kahit kailan talaga ay hindi mo nilulugar yang kalandian mo, Melissa. Hindi ka naman papansinin nun eh," inirapan lang ito ni Melissa at nagtatalon pa sa tuwa.

"Duh! Tignan lang natin, mapapansin rin ako ni Mr. Patterson! Oh diba! apelyido palang, lafang na!" I chuckled. Mukhang malaki ang pagkagusto nito sa lalaki. I got really curious about this guy also. "Ipapakita ko siya sa'yo! Basta walang agawan ah! Bumibili rin dito yun," malaki ang ngiti nitong saad.

Mr. Patterson? Not a bad name.